ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Μαύρες Τρύπες ΙΙ

Τα τελευταία 50 χρόνια, τη χρονική περίοδο δηλαδή που ακολούθησε την ανακάλυψη των πρώτων κβάζαρ, αυτών των παράξενων υπερφωτεινών πηγών ενέργειας στα πέρατα του σύμπαντος, οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι το σύμπαν εμπεριέχει και πολλούς ιδιαίτερα «ενεργούς» γαλαξίες, ο πυρήνας των οποίων εκπέμπει τεράστιες ποσότητες ενέργειας ασύγκριτα μεγαλύτερης από αυτήν που θα μπορούσε να δικαιολογήσει ο αριθμός των άστρων που εμπεριέχει. Όπως αποκαλύφθηκε σταδιακά, αυτοί οι ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες (Active Galactic Nuclei, AGN) μεταβάλλουν τη φωτεινότητά τους σε μια περίοδο που δεν υπερβαίνει τις λίγες εβδομάδες, γεγονός που αποδεικνύει ότι αντλούν την ενέργειά τους από μια περιοχή μεγέθους ανάλογου του μεγέθους του Ηλιακού μας Συστήματος. Επί πλέον, η καταγραφή της περιστροφικής κίνησης των άστρων και των αέριων νεφών που περιβάλλουν αυτούς τους ενεργούς πυρήνες βοήθησε τους αστρονόμους να υπολογίσουν ότι η ποσότητα της ύλης που τους αντιστοιχεί μπορεί να είναι εκατοντάδες εκατομμύρια, ακόμη και δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη απ’ αυτήν του Ήλιου. Οι δύο αυτές παρατηρήσεις οδήγησαν την αστρονομική κοινότητα στο συμπέρασμα ότι οι «μηχανές» που ενεργοποιούν τα κβάζαρ, αλλά και κάθε άλλο ενεργό γαλαξιακό πυρήνα δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από κολοσσιαίες μαύρες τρύπες.