skip to Main Content
Procol Harum

Οι Procol Harum είναι Βρετανικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1967 από τους Gary Brooker, Keith Reid, Matthew Fisher, Ray Royer και David Knights και το οποίο συνέβαλε στην ανάπτυξη και την εξάπλωση του προοδευτικού ροκ (progressive rock) και του συμφωνικού ροκ (symphonic rock). Σύντομα μπήκαν στο συγκρότημα και οι B.J.Wilson (ντραμς) και Robin Trower (κιθάρα). Η πιο γνωστή τους επιτυχία είναι το τραγούδι του 1967 “A Whiter Shade of Pale”. Μέχρι το 1977 που το συγκρότημα διαλύθηκε είχαν ηχογραφήσει 9 άλμπουμ σε στούντιο. Το συγκρότημα επανενώθηκε το 1991 από τους Brooker, Fisher, Trower και Reid (ο Wilson είχε πεθάνει το 1990) και μέχρι σήμερα συμμετέχουν κυρίως σε συναυλίες, ενώ έχουν ηχογραφήσει και 4 άλμπουμ.


Whiter Shade of Pale
We skipped the light fandango turned cartwheels ‘cross the floor
I was feeling kinda seasick but the crowd called out for more
The room was humming harder as the ceiling flew away
When we called out for another drin the waiter brought a tray
And so it was that later  as the miller told his tale
that her face, at first just ghostly,  turned a whiter shade of pale
She said, ‘There is no reason  and the truth is plain to see.’
But I wandered through my playing cards  and would not let her be
one of sixteen vestal virgins   who were leaving for the coast
and although my eyes were open they might have just as well ‘ve been closed
She said, ‘I’m home on shore leave,’  though in truth we were at sea
so I took her by the looking glass  and forced her to agree
saying, ‘You must be the mermaid  who took Neptune for a ride.’
But she smiled at me so sadly  that my anger straightway died
If music be the food of love  then laughter is its queen
and likewise if behind is in front  then dirt in truth is clean
My mouth by then like cardboard  seemed to slip straight through my head
So we crash-dived straightway quickly and attacked the ocean bed

 

Λευκότερη απόχρωση της ώχρας

Χοροπηδούσαμε στο ελαφρύ φαντάγκο 
στρίψαμε τους τροχούς των αμαξών στο πάτωμα
ένιωθα ένα είδος ναυτίας
αλλά το πλήθος κραύγαζε για περισσότερα
Η αίθουσα σφύριζε πιο δυνατά
καθώς το ταβάνι απομακρυνόταν
Όταν παραγγείλαμε κι άλλο ποτό
ο σερβιτόρος έφερε ένα δίσκο
Κι έτσι αργότερα
καθώς ο μυλωνάς έλεγε την ιστορία του
ότι το πρόσωπό της, στην αρχή σαν φάντασμα,
πήρε μια λευκότερη απόχρωση της ώχρας
Αυτή είπε, ‘Δεν υπάρχει κανένας λόγος
και η αλήθεια είναι απλή για να τη δεις.’
Αλλά περιπλανήθηκα μέσα από την τράπουλα
και δεν την άφηνα να γίνει
μία από τις δεκάξι Εστιάδες (=αγνές παρθένες)
που έφευγαν για την παραλία
και παρόλο που τα μάτια μου ήταν ανοιχτά
θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν κλειστά
Αυτή είπε, ‘Είμαι στο σπίτι με άδεια,’
παρόλο που στην πραγματικότητα ήμασταν στη θάλασσα
έτσι την έπιασα από τον καθρέφτη
και την ανάγκασα να συμφωνήσει
λέγοντας, ‘Εσύ πρέπει να είσαι η γοργόνα
που πήρε τον Ποσειδώνα για μια βόλτα.’
Αλλά αυτή μου χαμογέλασε τόσο θλιμμένα
που ο θυμός μου εξαφανίστηκε αμέσως
Εάν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης
τότε το γέλιο είναι η βασίλισσά της
και ομοίως εάν το πίσω είναι μπρος
τότε η βρωμιά στην πραγματικότητα είναι καθαρή
Το στόμα μου τότε όπως το χαρτόνι
έμοιαζε να ξεγλιστράει κατευθείαν μέσα από το κεφάλι μου
Έτσι καταδυθήκαμε γοργά αμέσως
και επιτεθήκαμε στον βυθό του ωκεανού.

This Post Has 0 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Back To Top