Το ιστορικό καθήκων των Ελλήνων

Η Ελλάδα έδειξε πολλές φορές τον δρόμο του πολιτισμού στην ανθρωπότητα ειδικά στην αρχαιότητα με τον Αριστοτέλη και τον Πυθαγόρα, τον Περικλή και τον Πλάτωνα, τον Δημόκριτο, τον Ηράκλειτο, τον Αισχύλο, τον Φειδία, τον Σωκράτη, τον Αριστοφάνη κ.ά.. Το ελληνικό πνεύμα άλλαξε την ροή της ανθρώπινης σκέψης και έδωσε νέους προσανατολισμούς στην κοινωνία την πολιτική, την τέχνη, τις επιστήμες και την διανόηση.

Αν δεν είναι το νερό, ο αέρας ή η τροφή που κατανάλωναν οι Έλληνες, τότε έχει μάλλον να κάνει με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στα πρώτα χρόνια ύπαρξης αυτού του έθνους. Η Ελληνική νοοτροπία για χρόνια διαμορφώθηκε σε εξαιρετικά ανταγωνιστικά περιβάλλοντα όπου, αν και είχε αναδειχθεί και αναγνωριστεί η αξία του ατόμου, τελικά επικρατούσε ο προσωπικός ανταγωνισμός του ενός με τον άλλον, ο ανταγωνισμός των κοινωνικών ομάδων και των πόλεων κρατών μεταξύ τους. Ο Έλληνας κλήθηκε να επιβιώσει σε εξαιρετικά ανταγωνιστικές συνθήκες, τόσο που δεν ήξερε τελικά από πού θα προέλθει η επόμενη απειλή.

Σε αντιδιαστολή, βασίλεια με αυταρχικούς βασιλιάδες ένωναν εκείνη την εποχή τεράστιους πληθυσμούς στην Αίγυπτο την Κίνα την Ινδία και την Μεσοποταμία. Προσέφεραν σχετική ασφάλεια και ευνομία στους υπηκόους τους με αντάλλαγμα φόρους και πολεμικές υπηρεσίες. Σε ένα περιβάλλον που οι άνθρωποι είχαν μάθει να συνεργάζονται και να προσφέρουν όλοι στο δημόσιο καλό αλλά ως εκ τούτου να υποτάσσονται στις επιταγές των αρχόντων τους, οι έλληνες ανέδειξαν την αξία την ατομικότητας και ως εκ τούτου της δημοκρατίας και τις ελευθερίας.

Πολλοί από τους μεγαλύτερους Έλληνες καλλιτέχνες, πολιτικούς, διανοητές και φιλόσοφους, πλήρωσαν το τίμημα και είτε πέθαναν στην εξορία, είτε φυλακίστηκαν. Αναφέρω ενδεικτικά τον Πυθαγόρα, τον Αριστοφάνη, τον Αναξαγόρα, τον Πλάτωνα, τον Αισχύλο, τον Φειδία, τον Ικτίνο, τον Σωκράτη και τον Δημοσθένη αλλά και τον Κολοκοτρώνη και τον Καποδίστρια. Η ανάδειξη της ατομικότητας και της προσωπικότητας του ανθρώπου έχει κόστος για τον ίδιο. Όταν εκτίθεσαι είτε επειδή εκθέτεις τις απόψεις σου δημόσια, είτε επειδή είσαι καλλιτέχνης, είτε επειδή είσαι πολιτικός και παίρνεις αποφάσεις γίνεσαι έρμαιο της κριτικής των άλλων. Αν δε, το κάνεις αυτό σε δημοκρατικά περιβάλλοντα, τότε είναι πιθανό κάποια στιγμή ‘οι πολλοί’ αγνοώντας την όποια προσφορά σου, να σε λοιδορήσουν ή να σε εξορίσουν, να σε φυλακίσουν ή να σε σκοτώσουν.

Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί το αρνητικό παράδειγμα της υφηλίου με την διαφθορά την χρεοκοπία την πολιτική ανεπάρκεια και τον ξεπεσμό των τελευταίων χρόνων. Η ατομικότητα που έγινε ατομικισμός και η δημοκρατία που έγινε ασυδοσία είναι το παράδειγμα του τι πρέπει να αποφεύγουν οι λαοί για να μην πέσουν σε παρακμή και διασυρμό. Εμείς οι Έλληνες ως λαός φτάσαμε το σύστημα στα όρια του πρώτοι. Στρεβλώσαμε όλες τις ελευθερίες που μας παρέχονταν για να προσποριστούμε πρόσκαιρα οφέλη ο καθένας ξεχωριστά και να ασελγήσουμε έτσι στην καλαισθησία του τόπου και της ζωής μας και στην ιστορία μας.

Τώρα έχουμε το ιστορικό καθήκον να αναπληρώσουμε το κακό που κάναμε στους εαυτούς μας και να δείξουμε εμείς τον τρόπο, πρώτοι σε όλη την ανθρωπότητα, καθώς και αυτή πλησιάζει ομοίως τα όρια της. Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι φέρνοντας την αυταπάρνηση και την ‘ατομική συλλογικότητα’. Πρέπει η ατομική ιδέα, η πρωτοπορία η πρωτοτυπία να βγει πέρα από τις προσωπικές μικρότητες και να γίνει ξανά κτήμα του συνόλου. Και αυτό χρειάζεται βαριές θυσίες προσωπικές και υλικές αλλά πάνω από όλα πρέπει να θυσιάσουμε την νοοτροπία που μας έφερε εδώ όλα αυτά τα χρόνια.