OMNIA MUNDI FUMUS ET UMBRA δηλαδή Τα πάντα στον Κόσμο…
ΓΙΟΡΤΑΣΙ
Σαν ταξιδεύω ’λεύθερα στους αχανείς σιτοβολώνες, τ’ αθάνατα στοιχειά της φύσης ασπρίζουν τα πλεγμένα μου μαλλιά, σ’ αέναο γιορτάσι.
Φουσκώνουν τα πανιά ιστιοφόρων, που η προσμονή τα γέμισε με ίσκιο κι αγροίκων στόματα, άσχημα και φωνακλάδικα εκλιπαρούν να σταματήσει ο πολικός τ’ ανώφελο ταξίδι, ενώ στη ζήση τούτη για έλεος ελπίζουν, την ώρα, που οι ωροδείκτες έταξαν ως του θανάτου ώρα, κάθε τυχαίου πνεύματος ανέμελου, κάθε ορφανής συνείδησης και αύρας κοσμικής
This Post Has 0 Comments