Συχνά ακούμε να μιλάνε για το 8ο θαύμα της αρχαιότητας, για το 12ο θαύμα της τεχνολογίας, για το 50ο θαύμα της φύσης και γενικώς ακούμε και βλέπουμε παντού θαύματα. Εκείνο που είναι βέβαιο, είναι, ότι η φύση σε όλον τον πλανήτη Γη έχει δημιουργήσει αξεπέραστα μνημεία που εμείς οι άνθρωποι κάναμε στο παρελθόν ότι ήταν δυνατόν προκειμένου να τα καταστρέψουμε και σήμερα κάνουμε ότι είναι δυνατόν προκειμένου να τα διασώσουμε, να τα αξιοποιήσουμε, να τα αναδείξουμε και να τα εκμεταλλευτούμε.
Ένα από αυτά λοιπόν τα θαύματα της φύσης θεωρείται το Παμούκαλε, το «Κάστρο από Βαμβάκι» σημερινή τουρκική ονομασία της αρχαίας Ιεράπολης που βρίσκεται στη δυτική Τουρκία σε μια απόσταση 20 χλμ από την πόλη Nτενιζλί και όχι πολύ μακριά από τη Σμύρνη.
14.000 χρόνια χρειάστηκε η φύση για να δημιουργήσει αυτό το φαντασμαγορικό τοπίο από κώνους, αναβαθμίδες και πετρωμένους καταρράκτες με συνολικό ύψος άνω των 100 μέτρων.
Ασβεστοειδείς σχηματισμοί χαρακτηρίζουν την όψη του Παμούκαλε. Το νερό της πηγής που κατέρχεται κατά μήκος του υψίπεδου του Καλ Ντατζί καταλήγει σε μεγάλες λακούβες όπου και ψύχεται. Κατά τη διάρκεια της ψύξης ελευθερώνει το ανθρακικό ασβέστιο που έχει συλλεγεί στο υπέδαφος. Αυτό στη συνέχεια πέφτει στο χείλος των δεξαμενών δημιουργώντας με την πάροδο του χρόνου στήλες από τραβερντίνη.
Υπολογίζεται ότι οι πηγές του Παμούκαλε εναποθέτουν κατά μέσο όρο άνω των 4.000 κυβικών μέτρων τραβερντίνη ετησίως. Οι θεραπευτικές ιδιότητες του νερού είναι θρυλικές ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή. Ο μέγας γεωγράφος Στράβων που καταγόταν από την Αμάσεια της Τουρκίας, αναφέρει ότι η Ιεράπολη ήταν γνωστή για τα θερμά της λουτρά αλλά και για το Πλουτώνιον, ένα πλακοστρωμένο δωμάτιο στο οποίο κατέληγαν δηλητηριώδη αέρια.
Η θερμοκρασία του ύδατος στις διαμορφωμένες λεκάνες που δημιουργούνται από τους καυτούς πίδακες στους λόφους, είναι πάνω από 33°C. Στις χαμηλότερες πλαγιές το νερό χάνει γρήγορα τη θερμότητά του, ωστόσο όμως παραμένει ακόμα αρκετά ζεστό για ένα μπάνιο.
Σήμερα ο πληθυσμός της κοιλάδας εκμεταλλευόμενος τις χημικές ιδιότητες των νερών καθαρίζει στις πηγές το εγχώριο βαμβάκι. Οι ιαματικές πηγές είναι πλούσιες σε μέταλλα, κυρίως ανθρακικό και θεϊκό ασβέστιο, σε άλατα σιδήρου, θείου και μαγνησίου.
Οι πηγές του Παμούκαλε ελκύουν εκατομμύρια τουριστών –και όχι άδικα όπως μπορεί κάποιος να δει από τις φωτογραφίες– που επισκέπτονται την περιοχή εξαιτίας του φυσικού κάλλους αλλά και του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν τα ρωμαϊκά ερείπια της Ιεράπολης.
Οι τουρκικές αρχές μάλιστα για να διατηρήσουν τη διπλή αξία της περιοχής, έθεσαν σε εφαρμογή από το 1976 μια σειρά από επεμβάσεις συντήρησης στο πλαίσιο μιας συμφωνίας ανάμεσα σε χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο.
Κάποιος που αποφασίζει να επισκεφθεί την Τουρκία, θα πρέπει να βάλει στο ταξιδιωτικό του πρόγραμμα το Παμούκαλε σε προτεραιότητα γιατί θα εντυπωσιαστεί –και το λέω μετά απόλυτης γνώσης- από την ανυπέρβλητη ομορφιά του, θα τον καθηλώσει η ιδιαιτερότητα του τοπίου και ίσως φεύγοντας με σκυμμένο το κεφάλι να θελήσει να αποδώσει ένα φόρο τιμής στο σημαντικότερο δημιουργό-καλλιτέχνη που δεν είναι άλλος από τη Μητέρα Φύση, από τη Μητέρα ΓΗ.
This Post Has 0 Comments