Εξόριστος στη Χαλκίδα, απομονωμένος από τους «συμφιλοσοφούντας» αλλά νιώθοντας το…
ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΡΙΑΛΙΤΙ
του Μανώλη Κακλιδάκη
Συχνά στην καθημερινή ζωή συνηθίζουμε να ταυτίζουμε τις έννοιες της παιδείας και τις εκπαίδευσης. Η δεύτερη ωστόσο αποτελεί μόνο το οργανωμένο και σημαντικότερο – για πολλά χρόνια της ζωής μας – μέρος της πρώτης χωρίς ποτέ να την καλύπτει εξ ολοκλήρου. Η παιδεία ή καλλιέργεια ή κουλτούρα είναι ένα ευρύτερο σύστημα γνώσεων αξιών ιδεών προτύπων και κανόνων που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Είναι μία αδιάκοπη και διά βίου εξελισσόμενη διαδικασία διαμόρφωσης των γνώσεων, των εμπειριών και των κριτηρίων μας, που τροφοδοτείται από τις κοινωνικές μας σχέσεις, τα διαβάσματα τα οπτικά μας ερεθίσματα, τα μουσικά μας ακούσματα κ.λπ..
Έτσι η εναπόθεση της παιδείας αποκλειστικά στο σχολείο και η συνεπακόλουθη υποτίμηση του καθημερινού καλλιεργητικού ρόλου των πηγών γνώσης και εμπειρίας, που προαναφέρθηκαν, αφήνει ανολοκλήρωτη αυτή την διαδικασία αδυνατώντας να εμπλουτίσει τη γνώση τη φαντασία και την κοινωνική συνείδηση των νέων ανθρώπων στους τομείς εκείνους που δεν περιλαμβάνονται στη σχολική εκπαίδευση. Παρά το γεγονός ότι το δημόσιο σχολείο ενθαρρύνει με διάφορες πρωτοβουλίες [πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενθάρρυνση της ανάγνωσης μέσω εκθέσεων βιβλίου, προσκλήσεων συγγραφέων κ.λπ.] και τις υπόλοιπες μορφωτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες εμείς οι γονείς συχνά τις υποτιμούμε. Τα αποτελέσματα είναι μάλλον οδυνηρά. Τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στην Ευρώπη η Ελλάδα έρχεται πλέον πρώτη στην καθημερινή τηλεθέαση και τελευταία στην ανάγνωση βιβλίων και εφημερίδων
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η μορφωτική και συνειδησιακή φτώχεια των νέων ανθρώπων και η διαδεδομένη ήδη άποψη πως μόρφωση σημαίνει όχι η σε βάθος και πλάτος καλλιέργεια, αλλά η πλήρης εξειδίκευση και ο αριθμός των πτυχίων που διαθέτει κάποιος. Τίποτα αναληθέστερο. Και χρήσιμοι και απαραίτητοι είναι οι τίτλοι σπουδών για το μέλλον των παιδιών μας όμως εξίσου απαραίτητη για το περιεχόμενο και την ποιότητα της ζωής τους είναι και η ευρύτερη και γενική τους καλλιέργεια.
Ας μην εναποθέσουμε τη διαμόρφωση των παιδιών μας στην κουτσομπολίστικη ελαφρότητα των ριάλιτι ή των φτηνών τηλεοπτικών σήριαλ. Ας συνειδητοποιήσουμε πως ότι χτίζεται στην τρυφερή τους ηλικία δύσκολα γκρεμίζεται αργότερα και ας βρούμε σε συνεργασία μαζί τους τα στέρεα υλικά που θα οικοδομήσουν με αξιόλογο τρόπο την προσωπικότητα τους εμπλουτίζοντας με χρήσιμα και ποιοτικά στοιχεία τις αναζητήσεις και τις διαδρομές τους στη γνώση, την κοινωνική ευαισθησία τη συλλογική προσπάθεια την αυτογνωσία. Δεν είναι μόνο στο δικό μας χέρι να γίνουν όλα αυτά, αλλά σίγουρα είναι και στο δικό μας χέρι.
This Post Has 0 Comments