«Η ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ» Νίκου Τσιφόρου της anna stereo

«Η πινακοθήκη των ηλιθίων» Του Νίκου Τσιφόρου

 ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ 2 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

 Στο Studio Mαυρομιχάλη

 Η «Πινακοθήκη των ηλιθίων» πήρε παράταση  για 1 εβδομάδα ακόμα!

Δευτέρα 21.03.2011 & Τρίτη 22.03.2011 στις 21.15

Εταιρεία Παραγωγής «Οίστρος»

Θέατρο Studio Mαυρομιχάλη

[ Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια | Τηλ.: 2106453330 ]

[ Εισιτηρια € 15 κανονικό | € 12 φοιτητικό ]

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Επεξεργασία Κειμένου-Σκηνοθεσία Γιάννης Μιχαλόπουλος

Φωτισμοι Θωμάς Οικονομάκος

Σκηνικά-Κουστούμια Νίκος Κουρνιάτης

Παίζουν:

                Χρήστος Θεοχαρόπουλος

                Μαργαρίτα Καστρινού

                Γιάννης Μιχαλόπουλος

Διεύθυνση Παραγωγής Ελένη Πετρίτση

παρουσίαση από anna stereo

«Πέφτω ύστερα και πνίγομαι με κομψές και χαριτωμένες μπουρμπουλήθρες.»

Αντρέα Ντενίε

Θα μπορούσα -αβίαστα- να θίξω την διαχρονικότητα του θέματος που διαπραγματεύεται το έργο του Νίκου Τσιφόρου. «Μια απλή λέξη που αποτελείται από 8 γράμματα: συμφέρον». Ακόμη και το λεπτό χιούμορ που στολίζει τις ανατροπές και το ενδιαφέρον της υπόθεσης. Θα μπορούσα επίσης, να μιλήσω για την ίδια την τέχνη του θεάτρου ή την τέχνη γενικότερα ή ακόμη πιο σωστά για το ταλέντο των συντελεστών, οι οποίοι δίκαια εισέπραξαν το πλούσιο χειροκρότημα των θεατών. Και αφού τα έγραφα όλα αυτά, το κείμενο θα πλούτιζε με αράδες και θα αποκτούσε την θέση του στις πολυάριθμες παρουσιάσεις και κριτικές θεάτρου και εγώ θα αποκτούσα την θέση μου στην …πινακοθήκη των ηλιθίων. Αλίμονο..! Δεν θέλω να θίξω κανέναν. Απλά, η συγκεκριμένα παράσταση ανήκει σε μια δική της κατηγορία. Σε μια κατηγορία Θεάτρου που είχα καιρό να παρακολουθήσω!

 “Ο Δίας έξυσε το μούσι του”…έφερα στο νού μου την εναρκτήριο φράση της Ελληνικής Μυθολογίας του Ν. Τσιφόρου, που χρόνια μέ ακολουθεί. Αυτή τη φορά, έχοντας γνωρίσει ένα ακόμη έργο του. Έξυσα λοιπόν το …πηγούνι μου και αναρωτήθηκα πόσο αξίζει να πάρω η ίδια τον -υπεύθυνο- ρόλο της κριτικού. Δεν είμαι κριτικός. Είμαι ένας από τους θεατές του έργου. Αποφάσισα, λοιπόν απλά να μεταφέρω το συναίσθημα και τον προβληματισμό, όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Με την ίδια ειλικρίνια που “μίλησαν” οι “χαρακτήρες”. Διαφορετικά,  θα ξεχνούσα την τόσο ζωντανή σπίθα και ελπίδα που πήγαζε από τα φωτεινά μάτια του Αντρεά, την ευγένεια που πρόσφερε το χαμόγελο της Αντέλια και την γλυκειά κούραση ικανοποίησης του πολυδιάστατου Ιωσία και των λοιπών ρόλων που έφερε εις πέρας. Συναισθήματα που μού έδωσαν στα καμαρίνια και με φόρτισαν με ακόμη λίγη ελπίδα και έμπνευση να ελιχθώ από τον ρόλο (!) του θεατή και να συνεχίσω να περιπλανιέμαι στα όνειρά μου, κάνοντας τον προορισμό μου πιο διαυγή και διαμορφώνοντας τον δικό μου  …ενεργό ρόλο.

 «Γεμίζεις την φαντασία μου με όνειρα κι ύστερα τα βλέπω να τα παίρνει ο άνεμος και κλαίω.»

Αλίντα Πασκουάλε

 Οι αλάνες με τα ξέγνοιαστα παιχνίδια… Τα αγόρια με κοντά παντελονάκια και τα κορίτσια κρυφά να τα περιγελούν… Φωτογραφίες σέπια, πια. Από το κλικ της φωτογραφικής μηχανής, στο κλικ του ποντικιού. Κι όμως! Οι ανατροπές είναι πάντα ουσιαστικές και απαραίτητες. Είτε πρόκειται για ρόλους, για σενάρια, για την ιστορία, για τη νοοτροπία ενός ανθρώπου, ενός λαού, μιας γενιάς. Είναι ελπιδοφόρο, λοιπόν, μια νέα γενιά να εμπνέεται από τους δασκάλους της και είναι αξιόλογη η προσπάθεια να εκφραστεί με την δική της γλώσσα. Πόσο μάλλον όταν όροι σαν “μεράκι” και “πειραματισμός” αντικαθιστώνται από τις λέξεις “μελέτη” και “σεβασμός”, οι οποίες προσφέρουν γερές βάσεις για κάθε τι νέο. Τόσο η ερμνηνεία λοιπόν, όσο και η μεταφορά της “Πινακοθήκης των ηλιθίων” πέτυχαν στο εξής: στην σύνδεση δύο και περισσότερων γενιών, ρόλων, συναισθημάτων και μηνυμάτων. Στην όψη διαφόρων πτυχών του εαυτού μας και μιας αγνοημένης αλήθειας. Στην συνάντηση της έννοιας Θέατρο και Ειλικρίνεια!

 «Η Ανθρώπινη ηλιθιότητα έχει τέτοιο όγκο που μόλις και μετά βίας χωράει στο άπειρο.»

Ιωσίας Τέριγκτων

 *ηλαίνω [αλαίνω (αλάομαι), α>η] – περιπλανώμαι, μωραίνω. ηλάσκω, ηλασκάζω, ηλεός, ηλεόφρων, αλεός, ηλέματος, ήλιθα (αι>ι), ηλίθιος, ηλιθιηλοσύνη (α>ο), ηλιτοεργής (θ>τ), ηλιτόμηνος (μην), ηλιτόμηνις (μηνύω)

Σύνοψη έργου

 O Ιωσίας Τέριγκτων, ένας άνθρωπος με φαντασία, θέλοντας να διασκεδάσει την πλήξη του πλούτου, αποφασίζει να κάνει ένα πείραμα. Διαλέγει από τον τηλεφωνικό κατάλογο τυχαία δύο άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους, τον Αντρέα Ντενιε, έναν παριζιάνο αιώνιο φοιτητή και χιουμορίστα και την Αλίντα Πασκουάλε, μια φλογερή αλλά αθεράπευτα ρομαντική Ισπανίδα από τη Σεβίλλη  και τους  υποβάλει στην εξής δοκιμασία.

Τους ορίζει μοναδικούς κληρονόμους στη διαθήκη του και τους καλεί να κάνουν ένα ταξίδι με προορισμό την τύχη τους και την οικονομική τους ανάσταση. Οι δύο «κληρονόμοι» γνωρίζονται στο ταξίδι και ερωτεύονται, ανυποψίαστοι για το παιχνίδι που τους παίζει ο υποτιθέμενος “θείος” τους. Ο Ιωσίας Τέριγκτων όμως, με αυτό του το πείραμα θέλει να αποδείξει ότι τα πάντα, ακόμα και ο έρωτας, κινούνται γύρω από το συμφέρον και την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Η στιγμή της αλήθειας φτάνει. Ποιό θα είναι το αποτέλεσμα του πειράματός του;

 Λίγα Λόγια του Σκηνοθέτη για την παράσταση

 Μια παράσταση χωρίς εξυπνάδες. Μια παράσταση που θα κυλάει προς  όφελος του θεατή και ενάντια στο σαδισμό του σκηνοθέτη. Όχι, μην φοβάστε, δεν θα δείτε μια παράσταση με αυτά που θέλει ο “κοσμάκης”. Αυτό που θέλουμε να φτιάξουμε είναι ένα θεατρικό κονσέρτο για ποικιλία φωνών και καμία  φωνασκία.

Κάπου εδώ χωρούν και τα ελαφρά τραγούδια. Σιγοτραγουδιούνται σαν σκοπός, κολλάνε σαν στίχος και αφήνουν μια γεύση αλήθειας σαν την καραμέλα κανέλλα που μου έδινε η γιαγιά μου. Κάθε φορά που δοκιμάζω κανέλλα ή ακούω τα τραγούδια των Αττίκ, Γούναρη, Σουγιούλ, Χαιρόπουλου, Γιάννιδη γεύομαι στιγμές που δεν θυμάμαι αν έζησα ξύπνιος ή σε όνειρο.

Όσο για τον συγγραφέα. Δεν θα μιλήσω για αυτόν. Γιατί; Μα θα τον δείτε στην παράσταση και θα τα πείτε μαζί του μόλις αυτή τελειώσει. Ναι , θα είναι εκεί.

Υ.Γ.  Α!…και μια προειδοποίηση…

Στην παράσταση γίνεται χρήση λεπτού χιούμορ, οπότε δεν ενδείκνυται για τους εκπρόσωπους του ερέβους  και της θολής διανόησης.

 «Οίστρος»

 Η θεατρική εταιρεία «Οίστρος» αποφάσισε να ξεσκονίσει μια παλιά ιστορία. Η πρώτη θεατρική επιτυχία του Νίκου Τσιφόρου ξαναζωντανεύει από τις 31 Ιανουαρίου στο Studio Μαυρομιχάλη: «Η πινακοθήκη των ηλιθίων».

Ένας τζέντλεμαν σχεδιάζει ένα παράξενο πείραμα. Αναμιγνύει πέντε συστατικά: έναν άνδρα, μία γυναίκα, τον έρωτα, το χρήμα και την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Ποιό θα είναι το αποτέλεσμα του πειράματός του; Ποιός θα κρεμαστεί τελικά στην πινακοθήκη των ηλιθίων;

Τρεις ηθοποιοί χάνουν και βρίσκουν τους ρόλους τους, με μουσική πυξίδα τα ελαφρά τραγούδια της περιόδου 1930 – 1950.

Το έργο «Η πινακοθήκη των ηλιθίων» του Ν. Τσιφόρου παρουσιάζεται για τρίτη φορά σε σκηνοθεσία Γιάννη Μιχαλόπουλου στο Studio Μαυρομιχάλη. Το πρώτο ανέβασμα του έργου αυτού έγινε το καλοκαίρι του 1944, από τον θίασο Μαίρης Αρώνη-Δημήτρη Χορν, στο θέατρο Άκροπόλ. Για δεύτερη φορά παρουσιάστηκε το 1955 από τον θίασο Τιτίκας Νικηφοράκη – Νίκου Χατζίσκου.