ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Κάλλιο, αναζητώντας τις νεράιδες του μπλε ονείρου…Μαρία Μεταξά

Ήταν πρωτοχρονιά του 1980.  Έμενα ακόμη στο χωριό.  Ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς. Τα Βαρδούσια και  η Γκιώνα  ήταν γεμάτα χιόνια και έβρεχε πολύ. Το φράγμα είχε ολοκληρωθεί και περιμέναμε μέρα με τη μέρα το νερό να φτάσει στα σπίτια μας. Η παροχή του νερού ήταν πολύ μεγάλη.

Sarlidjé Palace ή εντευκτήριο αναμνήσεων…Μαρία & Μ. Μεταξά

«Τὴν 1ην Μαΐου ἤνοιξε τάς πύλας τοῦ εἰς τὸ κοινὸν τὸ νεόδμητον Μέγα ἐν Θερμῇ Ξενοδοχεῖον. Δωμάτια εὐάερα καὶ εὐήλια, ἐπίπλωσις τελειωτάτη, τροφὴ ἄφθονος καθαρὰ καὶ ὑγιεινή, ὑπηρεσία πρόθυμος, τιμαὶ ἀκαταγώνιστοι.

O μαλικιαναγάς Αληδάκης και το τραγούδι του από τον Γεωργή Πάτερο…Μ. Μεταξάς

Ήταν 17 Ιούνη του 1771 όταν ο Σφακιανός ήρωας Δασκαλογιάννης άφηνε με τον πιο μαρτυρικό τρόπο την στερνή του πνοή στην πλατεία Αλ Μεϊντάν – τα σημερινά Λιονταράκια – στο Ηράκλειο. Αυτό ήταν και το τέλος της ένδοξης κρητικής Επανάστασης του 1770.

katerina pantasoula…Μ. Μεταξάς

Ο χορός είναι ροή και η ροή έκφραση της ακρίβειας, της εσωτερικής πειθαρχίας και του συντονισμού που αφουγκράζεται την σιωπή του φωτός ή την αρμονία της σκιάς, όπως στιγμιαία αποτυπώνονται στο κενό.

anastasia…Μ. Μεταξάς & Ν. Σίμος

Το κουδούνι χτύπησε στις 18:00 και η Αναστασία είπε ένα χαμηλόφωνο «Καλησπέρα». Ήταν η δεύτερη φορά που συναντηθήκαμε για φωτογράφιση, όμως αυτήν τη φορά ήταν διαφορετικά. Αυτήν τη φορά ήταν το αποκλειστικό μοντέλο. Λιγομίλητη, συνεσταλμένη, ήρεμη δύναμη. Ό,τι έχει να πει, το είπε με τον χορό, το είπε στον φακό.

Σαμαριά, η μινωική χώρα της Χρυσομαλλούσας…Μ. Μεταξάς

Τα τελευταία 2-3 χρονιά το γυρόφερνα στο µυαλό µου. Είχα σχεδόν 20 χρόνια να το περάσω. Ήταν καλή ευκαιρία τώρα. Εγώ µεσήλικας και εκείνος έφηβος. Σίγουρα τα 13 -14 τόσα χιλιόµετρά του δεν ήταν εύκολα. Ήταν όµως µια πρόκληση µε τις µνήµες µου και κι ένα µικρό αθόρυβο φευγιό.

Αναζητώντας το άπιαστο φως…Μ. Μεταξάς

Όταν ο Ρώσσος κοσμοναύτης Aleksei Leonov πραγματοποίησε το πρώτο εκείνο ιστορικό περίπατο του 500 km πάνω από την επιφάνεια της Γης, εντυπωσιασμένος περιέγραφε την απόλυτη σιγή που επικρατούσε λέγοντας πως «μπορούσε να ακούσει κανείς τους ήχους του σώματός του, τους χτύπους της καρδιάς του και τους παλμούς των αρτηριών του και τον ήχο που κάνουν οι μύες καθώς συσπώνται».

Πήριννα – 24 Ιουλίου 2018…Μ.Μεταξάς

Της είπα βιαστικά να ετοιμαστεί. Έπρεπε να βρεθούμε στον τόπο του μεγάλου κακού. Πήρα την φωτογραφική μου μηχανή και γρήγορα, μα βαρύθυμα, φτάσαμε στο Μάτι. Ακόμα κάπνιζαν, μετά από 15 ώρες, τα χώματα και τα κουφάρια σπιτιών, αμαξιών και δέντρων.

Ο Αριστοτελισμός του Μεσαίωνα… της Μ. Μεταξά

Εξόριστος στη Χαλκίδα, απομονωμένος από τους «συμφιλοσοφούντας» αλλά νιώθοντας το ασίγαστο πάθος του ερευνητή-πανεπιστήμονα, ο Αριστοτέλης σε επιστολή που αποστέλλει στον πιστό του φίλο Αντίπατρο περιγράφει την ψυχολογία στην οποία έχει περιέλθει.

Μεταξύ παράδοσης και μοντερνισμού ο Γεράσιμος Στέρης

«Ο πιο διαυγής Έλληνας ζωγράφος συνέπεσε να είναι και ο πιο μυστηριώδης» έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης, αναφερόμενος στον Γεράσιμο Στέρη. Τη «μυστηριώδη» αυτή εικαστική προσωπικότητα, έρχεται να αποκαλύψει και να «φωτίσει» η έκθεση που παρουσιάζεται αυτές τις μέρες στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο οδού Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου).

Στα μονοπάτια του υπαρξιστικού ανθρωπισμού …της Μ. Μεταξά

Ο άνθρωπος, είναι όχι μόνον η αντίληψη που ο ίδιος έχει για τον εαυτό του αλλά κι αυτός που θέλει να είναι, κι όπως συλλαμβάνει τον εαυτό του, μετά την ύπαρξη, κι όπως θέλει τον εαυτό του μετά απ΄ αυτήν την ορμή προς την ύπαρξη. Ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτό που ο ίδιος φτιάχνεται. Αυτή είναι η πρώτη αρχή του υπαρξισμού[1].

Tο σχολείο ως παράγοντας αγωγής…του Δρ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου

του Δρ Γιάννη Χαραλαμπόπουλου πρώην Γεν. Δ/ντής Mαρασλείου

΄Eνας από τους σημαντικούς παράγοντες αγωγής είναι αναμφίβολα το σχολείο. Στο σημερινό πολυσύνθετο πολιτισμό, όλα τα πολιτισμένα έθνη επιθυμούν διακαώς την επαγγελματική και γενική μόρφωση των πολιτών τους και αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας ολοκληρωμένης αγωγής. H καλλιέργεια του νου θεωρείται σήμερα τόσο απαραίτητη όσο η τροφή για το σώμα. Tο πνεύμα και ο μόχθος της ανθρωπότητας δημιούργησαν ένα σύνολο αξιών, που λέγεται πολιτισμός.

ΜΑΡΤΕΝ ΠΑΖ: Ίσως μια ιστορία αγάπης της Ελευθερίας Καραγιάννη

Ο Βιρζίλ, μονήρης υπάλληλος διαφημιστικής εταιρείας και ένοικος ενός διαμερίσματος όπου διαμένουν εκδιδόμενες γυναίκες, διάγει ένα βίο μοιρασμένο ανάμεσα σε σύντομα αγχωτικά διαλείμματα κοινωνικότητας με γυναίκες που επιθυμεί ή τον επιθυμούν, τον απορρίπτουν ή τις απορρίπτει, και εβδομαδιαία λυτρωτικά ραντεβού με την ψυχολόγο του. Το μαγευτικό φόντο του Παρισιού έρχεται να επιτείνει την εικόνα αυτής της κουρελιασμένης και αποσπασματικής ζωής την οποία περιγράφει με αυτοσαρκασμό ο πρωταγωνιστής.

Back To Top