ΠΕΖΟΤΡΑΓΟΥΔΟ του Βασίλη Γιάτση

ΡΟΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΕΣ

Ρομαντικές περιπολίες στους χώρους όπου η εξαίσια ηδονή της πολιτείας σαρκώνεται. Αχνές φωτογραφίες χυμένες σε κουβάρια από τσιμέντο και σίδερο. Σύννεφα ψυχικής έκκρισης να πυρπολούν τον αέρα και να φεύγουν πάνω σε άμαξες αστικής τραγωδίας. Δυο σώματα παιδικά σε έξοχη Η δράση να λικνίζονται στο εκστατικό σύμπαν της επανάστασης του δρόμου, λουσμένα σε νερό ερωτικού ολοκαυτώματος.

Δοκάρια πνευματικής έξαψης να φυτεύονται όλο χαρά στα μάτια των αρνητών της πανδαισίας. Απολίθωμα ρεμβάζοντος χρόνου να σφαδάζει σε λίμνη εργατικής συνουσίας, να μένει ξάφνου μετέωρο κι έπειτα να γκρεμίζεται σύσσωμο στο πηγάδι της αμνησίας. Ήχοι επερχόμενης χιονοστιβάδας επενδύουν το σάουντρακ του μυστηριώδους επεισοδίου. Χτυπημένο στο σφαγείο της ιλαρότητας το μέγεθος του σκότους αναριγά. Φράχτες εποχούμενοι στιλπνοί ο καθένας με την δική του φλόγα ψάλλουν ιστορίες για ανήλικους ανθρώπους χωρίς καρδιά. Το θερμόμετρο κάθετο βυθίζεται στον καύσωνα της εκτυλισσόμενης ανίας απαριθμώντας τις στιγμές που συμβαίνουν. Μέλι σαξοφώνου πηγάζει από ανύποπτα κτίρια και κινείται στο δάσος των χειλιών, των απότομα μεγαλωμένων. Συρροή φωνηέντων αδυνατούν να ιστορήσουν τον οίστρο και τον στόμφο που δικαίωσε τους προφήτες και τους ασκητές της. Φακός επίπλαστης ευαισθησίας πλαταγίζει το φλάμπουρο των ψοφιμιών που σβήνουν φορώντας πηλίκια από χειμώνες, φθινόπωρα και πάντως όχι από αργοκύλιστες ανοίξεις. Παράθυρα φωταγωγημένα παίζουν τον ρόλο του προδότη και τζιτζίκια ουρλιάζουν πάνω σε πέτρες επιθυμίας εκτοξευόμενες. Πετεινός ενδομήτριας νοσταλγίας οραματίζεται φόβο στο κέλευσμα καφενείου γυναικών. Όρχηση υπόγειων όπλων ενεργεί μεταμέλεια σε δοχεία ποιήσεως γεμάτα αρρώστια και θάνατο. Ο τόπος ήταν εκεί και την επόμενη της ημέρας δονούμενος από πάθος και σιγή. Ριγμένος στο αρχιπέλαγος ο ουρανός θρηνούσε έναν ρυθμό που αντάλλαξε την στύση και την ρώμη του με αγιοσύνη και έλεος των αιώνων.